Zaterdag is rustdag

Heel erg leuk, vrijdagavond kwamen er nog laat allemaal schetsen en uitwisselingen binnen. Zaterdag was rustdag, zondag vanaf een uur of 3 begon er weer gechat, geschetst, gefacebooked, gefeedbacked te worden.


En het leuke is dat het zelfcorrigerende vermogen van zo'n groep ook begint te werken: elkaar aanspreken op de noodzakelijke samenwerking tussen Game Artists en Game Developers, op fout ingeleverde documenten, of op slechte aanwezigheid.


Je staat er als docent bij en je ziet dat het goed gaat, gewoon vanzelf, met je handen op je rug. Heerlijk!

GLU Game Artist & Developer

Sander heeft een gesloten Facebook groep aangemaakt voor onze studenten: GLU Game Artist & Developer. Eerst werden alleen docenten lid, maar vanaf vorige week gingen ook studenten zich melden. 

En nu is het een waar feest geworden, met precies de gewenste interactie. De eerste 2e jaars meldden zich met schetsen, daarna kwamen 3e jaars gelikt werk showen. Waarop de 2e jaars vragen gingen stellen aan de 3e jaars: hoe zijn jullie bezig met het krijgen van een stageplaats? 

De 1e jaars zijn nog niet zo van Facebook, maar dat komt wel (er is rond de 17 jaar een omslag van Hyves naar Facebook). En heel erg leuk: ook alumni melden zich!

En op mijn iPad App Flipboard ziet het er natuurlijk helemaal geweldig uit. 

Het is ook erg goed voor ons docenten om te zien wanneer studenten hiermee bezig zijn. Half 11 vrijdagavond wordt er weer een schets gedownload, met andere woorden: onze studenten zijn veel meer bezig met de opleiding dan we normaliter te zien krijgen!

Sander, Marjolein en ik zijn nu beheerder van deze groep. Volgens mij moeten we ons gaan scholen in het moderatoren van dit soort digitale platforms. Een heel andere manier van omgaan met studenten. Maar wat is het leuk!

De boekjes zijn bijna klaar

Eindelijk de tijd gehad om de vormator.com boekjes af te maken. Het boekje van 2GA1 gaat over Marvel Comics, dat van 2GA2 over Mythologische Wezens. Ik ben er erg blij mee, ze worden elk jaar mooier. Waarschijnlijk ook vanwege het bij Virtual Action Learning genoemde verschijnsel: studenten leren het meeste van het echt publiceren (33%), het kijken (spieken) in portfolio's van medestudenten (27%) en het geven en ontvangen van feedback aan en van medestudenten (23%).

What's Next?

Mooie tentoonstelling in Foam, The Future of the Photography Museum? Allemaal ideeën die ook voor ons onderwijs belangrijk zijn: curator Alison Nordström gaat nog steeds uit van de foto als object. Erik Kessels gaat uit van de overvloed aan fotografie die we heden ten dage tot ons krijgen en vult een hele zaal vol met foto's die hij in 1 dag tot zich krijgt via Flickr, Facebook en andere online zoekmachines.

Lauren Cornell onderzoekt de gevolgen die het eindeloos circuleren van beeld heeft voor de betekenis van fotografie.

En tot slot de eigen inbreng... interactiviteit is volgens mij de belangrijkste trigger bij hedendaagse musea, net zoals bij het hedendaagse onderwijs. Het is niet meer een one-way interactie, maar multiple ways.

Weer eens in het zwart

Vannacht om 4 uur weer knetter klaarwakker. Ben ik aan het beschrijven waarom we in ons onderwijs de triggers van games moeten toepassen, o.a. een razendsnelle feedback geven... en nu is het de tweede week van periode 2 en ik heb de tweede en derde jaars nóg niet nagekeken! Ik kom er echt niet uit, ben doodop van het al weken slecht slapen.


Besluit: ik ga nu even niet verder met m'n paper. Dan maar te laat. Ik ben teveel docent om de studenten links te laten liggen. Komt zo'n 9+ student naar me toe, wanneer dat boekje nou gedrukt gaat worden, want hij wil zoooo graag zien hoe het er in druk uitziet.


Vanmiddag lekker zitten nakijken, en begonnen met de Vormator-boekjes van 2GA1 en2GA2. Ze worden prachtig! En bij beide eerste klassen de presentatie van hun eerste opdrachten laten zien. Daar doe ik het voor.

Vygotsky Reloaded

Voorwoord bij mijn literatuuronderzoek

Met de komst van nieuwe soorten spelsystemen komen er tegenwoordig regelmatig Reloaded games uit. Een nieuwe versie van een klassieker, maar dan voor de nieuwste stereoscopische 3D-, bewegingsgevoelige sensor-, touchscreen-tablet of andere gameconsole van dit moment.

LevVygotski (1896 - 1934) was een Russisch psycholoog en filosoof van Joodse afkomst. Zijn werk werd niet gewaardeerd in de Sovjet-Unie waardoor het pas in 1958 bekend werd in het Westen. Hij heeft hier toen naam gemaakt met het pedagogische begrip Zone van de Naaste Ontwikkeling (Zone of Proximal Development (ZPD).

Mijn partner Paul Paree studeerde pedagogiek aan de Vrije Universiteit  in de jaren ’80. Bij de VU was toentertijd een Vygotsky-revival gaande, wat o.a. tot uitdrukking kwam in een aantal docenten pedagogiek die Russisch leerden, om Vygotsky in de oorspronkelijke taal te kunnen lezen. Ook zijn in die periode zowel Zone, Tijdschrift voor Ontwikkelingsgericht Onderwijs als de OGO-Academie gestart, een landelijke vereniging van mensen die werkzaam zijn of interesse hebben in Ontwikkelingsgericht Onderwijs. 

Toen ik in 2008 op het Grafisch Lyceum Utrecht bij het team Grafisch Vormgeven met een niet-functionerende klas te maken kreeg en vertwijfeld bij mijn huis-pedagoog vroeg wat ik zou kunnen doen om de negatieve spiraal weer een draai de goede kant op te geven riep hij dus: Vygotsky!  Dat heeft toen geresulteerd in een echt praktijkonderzoek met als resultaat Iconen van nu, een boekje over het maken van een boekje. 

Op de achterpagina de volgende wervende tekst: Wat hebben iconen van nu te maken met onderwijstheorieën van vroeger? Wat kan de ‘Zone van de Naaste Ontwikkeling’ toevoegen aan de huidige sfeer van een zogeheten Kutklas? En wat gebeurt er met de opwapperende jurk van Marilyn Monroe als een hele mbo-klas er zich mee gaat bemoeien? En tot slot: waarom is het leuker om een echt boekje uit te geven dan te spelen dat je een boekje uitgeeft.

Dit boekje is digitaal uitgegeven bij issuu.com, en in kleine oplage digitaal gedrukt en nog te bestellen bij lulu.com. 

Twee jaar geleden ben ik overgestapt naar het team Game Design, een nieuw team dat zich bezighoudt met de mbo-opleiding voor zowel Game Artist (de ontwerper) als Game Developer (de programmeur). 

Voor de Masteropleiding Leren & Innoveren ben ik nu literatuuronderzoek aan het doen naar games in het onderwijs. En welke naam kom ik tegen in de huidige literatuur over games: Vygotsky! Zone van de Naaste Ontwikkeling, Scaffolding, Levelling Up, het betekent allemaal hetzelfde: je begint als zwakke en ongetrainde speler, en tijdens het spel kan je een level (met een bepaalde moeilijkheidsgraad) behalen, en daarom ga je door naar het volgende level (met een hogere moeilijkheidsgraad). Je voelt je goed, omdat je iets geleerd hebt wat je eerst niet kon. 

Vygotsky Reloaded dus.

Heel slecht... niet geblogd...

...wel heel fijn op vakantie geweest naar Barcelona. Lekker 25 graden, 's avonds op een terrasje buiten eten, dat soort werk.

Maar het kwam wel heel slecht uit, ik zit nu echt te stressen voor mijn eerste paper die volgende week vrijdag af moet zijn... Een heleboel nieuwe informatie, mijn onderzoeksvraag bijgesteld:

Kunnen we ons onderwijs verbeteren met de didactische triggers die games in zich hebben? 

Dus niet alleen de games, maar juist de triggers. Kom ik opeens Vygotsky weer tegen! Zone van de naaste ontwikkeling, maar dan nu vertaald naar 'scaffolding' in games!!! Wel leuk dat iets wat iemand een eeuw geleden in Wit Rusland bedacht heeft (1896-1934 leefde hij, heel erg avant les games!), nu wordt gebruikt om games en educatie samen te brengen.

 
Zo sprak hij over de 'bloemen' en de 'vruchten' van ontwikkeling, en dan zijn de bloemen de leerpotenties die nog niet zichtbaar zijn, maar wel aanwezig, de vruchten zijn de operationele resultaten. De docent moet zich ook richten op de bloemen, door de leerling aan te spreken in hun Zone van naaste ontwikkeling. 

Laat de Rekentuin.nl  nu met een prachtige bloementuin werken die je met het oplossen van je sommen heel mooi kan onderhouden!